Podsumowanie Konferencji „Dziecko doświadczające traumy”
29.03.2023 r. w Gdańsku odbyła się bardzo ważna konferencja poruszająca istotny temat dziecka doświadczającego traumy. Wydarzenie to nie mogłoby się odbyć bez zaangażowania specjalistów oraz patronatu Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę.
Co stanowi faktyczną specyfikę dla zdarzeń traumatycznych?
Według definicji ICD-11 cechą specyficzną wydarzeń traumatycznych (w odróżnieniu od innych stresowych sytuacji) jest zagrożenie życia i zdrowia oraz towarzyszące temu silne reakcje emocjonalne, takie jak strach, bezradność czy przerażenie, które u dzieci mogą wyrażać się poprzez dezorganizację i niepokój w zachowaniu.
Podczas Konferencji:
– Przybliżone zostały dobre praktyki przesłuchań małoletnich pokrzywdzonych i świadków, jak też ocena wiarygodności zeznań dziecka w kontekście przeżytej traumy w kontekście sądownym.
– Omówiono różne oblicza traumy wczesnodziecięcej w praktyce lekarza psychiatry dziecięcego (dr n.med. Agata Cichoń-Chojnacka).
– Zwrócono uwagę na istotę traum relacyjnych doświadczonych przez dziecko, które niezaadresowane terapeutycznie na pewnym etapie mogą wybrzmiewać w formie zachowań problematycznych (zachowaniach agresywnych lub autoagresywnych) lub na dalszym etapie życia problemy natury psychicznej.
– Podkreślono istotę tworzenia bezpiecznej bazy dla dziecka w kontekście ekspresji emocjonalnej i czerpaniu doświadczeń społecznych w relacjach z innymi (prof. dr hab. Lidia Cierpiałkowska).
– Prof. dr hab. Katarzyna Schier skupiła się na wstydzie jako konsekwencji doświadczania traumy u dzieci i młodzieży. Wstyd nie stanowi tutaj rozróżnienia na emocje negatywne i pozytywne, ale na przeżywane silne emocje.
Istotę stanowiło tutaj patrzenie na dziecko w całości tzw. kontinuum, nie koncentrowanie się tylko na zdarzeniach traumatyzujących, ale też na dostrzeganiu dziecięcych potencjałów oraz istocie budowania relacji w podejmowanych oddziaływaniach terapeutycznych.
Bez względu na rodzaj przeżywanych traum, pamięć dziecka nie tworzy narracji zapamiętanych zdarzeń, a emocje te są zapamiętane w ciele oraz odnoszą się do roli informatorów. Istotą pomocy jest wdrażanie oddziaływań samoregulacyjnych w obrębie skupiania się na stanie „tu i teraz” w formie przekierowania uwagi, technik uważności.
Ważne jest także skupienie się nad towarzyszącymi dziecku zachowaniom i poszukiwaniu ich funkcji, dając równocześnie możliwość na ich przepracowywanie.
Więcej informacji w broszurze konferencyjnej, którą można pobrać tutaj.
Autorką artykułu jest Anna Jagiełło.
Masz pytania lub wątpliwości? Zachęcamy do kontaktu: kontakt@fundacja-ara.org
Zdjęcie: Canva