Jak pomóc własnemu dziecku i nie zwariować?
Zapraszamy do lektury artykułu podsumowującego kolejne z naszych spotkań online, prowadzonych przez mgr Annę Jagiełło.
Czy emocje i uczucia to to samo?
Emocje to krótkotrwałe, intensywne odczucia, które pojawiają się w odpowiedzi na zdarzenia lub sytuacje w środowisku. Charakteryzują się fizjologicznymi reakcjami, takimi jak przyspieszone bicie serca, zwiększony poziom adrenaliny czy zmiany w napięciu mięśniowym, a także subiektywnymi doznaniami, takimi jak lęk, radość, gniew, smutek itp.
Emocje są zwykle związane z określonym kontekstem i często są odczuwane w odpowiedzi na bodźce zewnętrzne.
Uczucia to długotrwałe stany emocjonalne, które mają charakter bardziej ogólny niż emocje. Mogą być składowymi emocji, ale różnią się od nich trwałością i zasięgiem.
Uczucia zazwyczaj związane z wartościami, przekonaniami i postawami jednostki oraz wpływają na jej zachowanie i funkcjonowanie w różnych sytuacjach. Przykładowe uczucia to miłość, złość, radość, smutek, zazdrość, poczucie winy czy poczucie spełnienia.
Czym jest stabilność emocjonalna?
Stabilność emocjonalna to stan, w którym jednostka ma zdolność do utrzymania stabilnego nastroju i zachowania w obliczu trudnych sytuacji życiowych. Oznacza to, że osoba potrafi zachować równowagę emocjonalną, nawet w przypadku pojawienia się silnych emocji, takich jak gniew, lęk czy smutek.
Po co mi świadomość stanów emocjonalnych innych osób i swoich własnych?
Ja:
- Potrafię określić czego mi potrzeba.
- Potrafię kreślić, co się ze mną właśnie dzieje.
- Potrafię szukać pomocy.
Inni:
- Mogę określić wstępną przyczynę danego zachowania.
- Mogę komuś pomóc lub nawiązać więź.
- Poznaję reakcje innych na sytuacje kryzysowe.
Czym jest ciało migdałowate?
Ciało migdałowate to „centrum bezpieczeństwa człowieka”. Odpowiada za wszystkie spontaniczne reakcje organizmu, wywołane przez różne sytuacje oraz zachowania – zarówno nasze, jak i innych osób.
Jak działa tzw. łańcuch powiązań?
Co składa się na poczucie dobrostanu psychicznego?
Poczucie dobrostanu psychicznego to:
- Świadomość swoich stanów emocjonalnych.
- Radzenie sobie z trudnymi emocjami.
- Czas dla siebie i na swoje pasje.
Do czego dążymy?
- Świadomość swoich stanów emocjonalnych oraz radzenie sobie z własnymi emocjami trudnymi.
- Świadomość swoich mocnych i słabych stron.
- Umiejętność skupienia się na sobie oraz znalezienia czasu dla siebie i na swoje pasje.
- Stawianie własnych granic i oczekiwań.
- Pozytywne nastawienie, wiara we własne możliwości lub silne poczucie, że ktoś nade mną czuwa.
- Pewność siebie (upadanie i wstawanie x 100).
- Wspólny front wychowawczy.
- Bezwzględne kochanie i wspieranie siebie nawzajem.
- Pielęgnacja relacji rodzinnych (niekoniecznie partnerskich, ponieważ one nie zawsze są pozbawione toksyczności).
Gdy już brakuje sił…
Konieczne jest wsparcie dla rodziców dzieci z niepełnosprawnością, które daje im możliwość odpoczynku i regeneracji. Polega na tym, że ktoś inny przejmuje odpowiedzialność za opiekę nad dzieckiem na określony czas, dając rodzicom szansę na relaks, spędzenie czasu dla siebie lub z innymi członkami rodziny.
Gdzie szukać pomocy?
- Rodzina i przyjaciele -> nie bój się prosić o pomoc!
- Organizacje i grupy wsparcia -> np. te wymienione tutaj.
- Dofinansowania z budżetu w urzędach dzielnicowych.
- OPS (Ośrodek Pomocy Społecznej).
- Terapeuci w opcji prywatnej.
Opiekun wytchnieniowy – na co zwrócić uwagę?
Ważne jest, aby upewnić się, że opiekun wytchnieniowy posiada odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie w opiece nad dzieckiem z niepełnosprawnością. Przed skorzystaniem z usług opiekuna wytchnieniowego, dowiedz się o ich referencjach oraz przeprowadź rozmowę w celu oceny ich umiejętności i odpowiedniości do opieki nad twoim dzieckiem.
Jak zachować stabilność przy zachowaniach agresywnych u swojego dziecka?
Zachowanie stabilności emocjonalnej w obliczu agresywnych zachowań dziecka z niepełnosprawnością może być wyzwaniem, ale istnieją metody, które mogą pomóc rodzicom poradzić sobie z frustracją. Oto kilka sugestii:
- Edukacja i zrozumienie
Pogłębione zrozumienie niepełnosprawności dziecka, w tym przyczyn agresywnych zachowań, może pomóc rodzicom w lepszym radzeniu sobie. Edukuj się na temat specyficznych potrzeb i wyzwań związanych z niepełnosprawnością, uczestnicz w szkoleniach, czytaj literaturę i konsultuj się z terapeutami specjalizującymi się w danej dziedzinie. Im lepiej zrozumiesz, dlaczego dziecko zachowuje się agresywnie, tym łatwiej będzie Ci znaleźć skuteczne strategie radzenia sobie. - Poszukiwanie wsparcia
Nie wahaj się szukać wsparcia od innych osób, takich jak inni rodzice dzieci z niepełnosprawnością, grupy wsparcia, specjaliści czy terapeuci. Współdzielenie doświadczeń, radzenie sobie z trudnościami i słuchanie innych może przynieść ulgę i pomóc w radzeniu sobie z frustracją. - Samopielęgnacja
Ważne jest, aby dbać o siebie jako rodzica. Przywiąż wagę do swojego zdrowia fizycznego i emocjonalnego. Znajdź czas na odpoczynek, relaksację i regenerację. Zadawaj sobie pytanie, czego potrzebujesz, aby czuć się lepiej? Upewnij się, że spełniasz swoje potrzeby, aby mieć więcej energii i zasobów do radzenia sobie z trudnościami. - Techniki redukcji stresu
Wypróbuj różne techniki relaksacyjne, takie jak medytacja, głębokie oddychanie, joga lub mindfulness. Te techniki mogą pomóc obniżyć poziom stresu i napięcia, co wpływa na poprawę stabilności emocjonalnej. - Komunikacja i współpraca
Ważne jest utrzymanie otwartej i empatycznej komunikacji z dzieckiem. Upewnij się, że dziecko czuje się słuchane i zrozumiane. Rozwijaj umiejętności komunikacyjne, które pomogą w rozpoznawaniu i wyrażaniu emocji zarówno u Ciebie, jak i u dziecka. - Znajdź czas dla siebie
Planuj regularne przerwy i czas dla siebie. Może to być kilka minut dziennie, podczas których możesz zrelaksować się, zająć ulubionym hobby lub robić coś, co sprawia Ci radość. Ważne jest, aby mieć czas na odreagowanie i odbudowanie sił.
Jak zachować stabilność emocjonalną?
- Szukaj wsparcia
Nie próbuj radzić sobie sam z trudnościami. Szukaj wsparcia rodziny, przyjaciół, grup wsparcia dla rodziców dzieci niepełnosprawnych lub organizacji, które oferują wsparcie w tym zakresie. Dzielenie się swoimi obawami, frustracjami i sukcesami z innymi może pomóc w odczuciu ulgi i zrozumienia.
- Unikaj porównywania
Koncentruj się na sukcesach i krokach do rozwoju swojego dziecka. Istnieje duża pokusa, że gdy już znajdzie się odpowiednią grupę wsparcia wśród rodziców. Nie ma dwóch takich samych dzieci, każdy jest unikalny ma inne potrzeby, predyspozycje do uczenia się i poznawania otoczenia, inne trudności oraz inaczej może reagować na te same bodźce.
- Zadbaj o swoje zdrowie i dobre samopoczucie
Pamiętaj, że dbanie o siebie jest równie ważne jak dbanie o swoje dziecko. Staraj się regularnie odpoczywać, utrzymywać zdrowe nawyki, takie jak odpowiednia dieta, sen i aktywność fizyczna. Znajdź czas na relaksację i realizację swoich zainteresowań, które dają Ci radość i odprężenie.
- Przyjmij swoje emocje
Pozwól sobie na odczuwanie różnych emocji, które mogą towarzyszyć opiece nad niepełnosprawnym dzieckiem. Nie oceniaj swoich emocji, ale staraj się je akceptować. Znajdź czas i przestrzeń, gdzie możesz swobodnie wyrazić swoje emocje i przetwarzać je. Warto również szukać pomocy terapeuty, który pomoże Ci zrozumieć i radzić sobie z własnymi emocjami.
Powodzenia! 💙
Autorką tekstu jest mgr Anna Jagiełło.
Masz pytania lub wątpliwości? Zapraszamy do kontaktu: kontakt@fundacja-ara.org
Zachęcamy również do finansowego wsparcia Fundacji choćby najmniejszą kwotą na numer konta: 65 1240 1112 1111 0011 1006 4997 (Bank PEKAO)
___________________________
Grafiki: Canva + opracowanie własne