Przestrzeń do zabawy

Zabawa odgrywa istotną rolę w terapii dzieci z autyzmem. Jednak miejsce, w którym bawimy się z naszym podopiecznym, powinno być odpowiednio przygotowane. W jaki sposób? Dowiesz się z tego artykułu!

Miejsce, w którym pracujemy, bawimy się  z naszym dzieckiem, podopiecznym, powinno być odpowiednio przygotowane. Większość dzieci szybko się rozprasza, a w szczególności problem z koncentracją uwagi na jednym przedmiocie mogą mieć dzieci będące w spektrum autyzmu. Kiedy postawimy im konkretne wymagania, a zabawka będzie naszym wzmocnieniem (nagrodą za dobrze wykonane zadanie), bałagan w pomieszczeniu może nam utrudniać pracę. Dziecko, zamiast skupić uwagę na nas i na zadaniu, będzie krążyło od zabawki do zabawki, ciągle zmieniając obiekt zainteresowań.  

Aby ułatwić dziecku osiągnięcie zamierzonych celów, można nieużywane zabawki pochować w przezroczyste pudełka z zamknięciem, tak, aby dziecko wiedziało, co w nich jest, ale musiało poprosić o pomoc przy dostawaniu się do nich (jeden rodzaj zabawki na pudełko). Na froncie pudełka może, lecz nie musi być naklejone nieduże zdjęcie zabawki, aby łatwiej rozpoznać, co jest w środku. Kolorowe szafki czy pudełka we wzory nie sprzyjają koncentracji uwagi.  

W pokoju, w którym bawimy się z dzieckiem, dobrze byłoby zatroszczyć się o stolik z krzesełkiem dopasowanym do wzrostu dziecka. Jest to idealne miejsce do ćwiczeń, jedzenia czy majsterkowania. 

Chcąc podążać za dzieckiem i pracować z zabawkami, które samo wybierze, można pomyśleć o wstawieniu otwartego regału do pokoju dziecka. Wówczas można wygospodarować dwie lub trzy najniższe półki, na których mogą być wystawione po 3 różnorodne zabawki (kulodrom, karuzela, auto), które dziecko samo sobie wybrać, oraz półki, na których postawione będą plastikowe pudełka z zabawkami. Jeśli dziecko jest zagrożone napadami padaczkowymi, można wszystkie ostre krawędzie zabezpieczyć piankowymi wężami. Ważne, aby nakładki były w jednym, dość neutralnym kolorze.  

Ciekawą propozycją wyposażenia pokoju są ścieżki sensoryczne, dzięki którym dzieci mogą dokonywać autostymulacji poprzez docisk na zróżnicowanym podłożu. Tace z kamieniami, ziarnami kawy czy korkiem mogą w przyjemny sposób regulować napięcie mięśniowe dziecka, nie zakłócając estetyki pomieszczenia. 

Reasumując, przygotowując przestrzeń do pracy i zabawy z dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych powinniśmy mieć na względzie przede wszystkim jego dobre samopoczucie. Powinno być to uporządkowane miejsce, ułatwiające koncentrację i skupienie uwagi. 

Autorką tekstu jest mgr Aleksandra Dąbrowska.

Masz pytania lub wątpliwości? Zachęcamy do kontaktu: kontakt@fundacja-ara.org