Scenka: kino
Wyjście do kina, choć pełne magii i emocji, może stanowić wyzwanie dla osób w spektrum autyzmu, takich jak siedmioletnia Karolina. Jej historia oraz trudności doświadczone podczas seansu otwierają dyskusję na temat konieczności większej elastyczności i dostosowania miejsc publicznych do różnorodnych potrzeb społeczności.
Osoby:
Anna – ma 38 lat. Jest aktywną działaczką społeczną, zaangażowaną w działania na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami. Pracuje jako pedagog specjalny, angażując się w edukację i wsparcie dzieci z autyzmem. Uważa, że z odpowiednim zaangażowaniem otoczenia oraz wsparciem, każde dziecko, niezależnie od trudności, poradzi sobie w życiu i nie będzie potrzebować asystenta osoby niepełnosprawnej w dorosłym życiu. Anna jest zwolenniczką elastycznego podejścia do różnorodności w społeczeństwie i wierzy, że każde dziecko powinno mieć równe szanse korzystania z miejsc publicznych.
Karolina – ma 7 lat. Jest pasjonatką kina i starych filmów. Uwielbia odgrywać swoje ukochane sceny i cytaty z filmów, co stanowi dla niej źródło radości i ekspresji. Mimo trudności związanych z autyzmem, Karolina jest w stanie cieszyć się filmem na dużym ekranie w domu. Pomysł o wyjściu do kina pojawił się z fascynacji Karoliny kinem oraz chęcią doświadczenia jego magii na żywo.
Podczas seansu w kinie, atmosfera staje się przytłaczająca dla Karoliny. Zaciemniana sala, szelest paczek z popcornem i intensywne dźwięki z głośników sprawiają, że dziewczynka traci spokój i zaczyna płakać. Niezdolna do skupienia uwagi na filmie, Karolina wykazuje oznaki niepokoju i przytłoczenia całą sytuacją.
Negatywne reakcje otoczenia nasilają się, a jedna z osób decyduje się na agresywne zamanifestowanie niezadowolenia, rzucając popcornem w stronę Annę i jej córki, aby te opuściły kino…
Co zrobić?
W takich sytuacjach pomocne mogą być:
1. Zgłoszenie sytuacji personelowi
Pomimo braku reakcji ze strony personelu kina na wcześniejsze informacje o specyficznych potrzebach Karoliny, Anna może ponownie podkreślić trudności i poprosić o wsparcie. Personel może zaproponować przesunięcie miejsc albo dostosowanie warunków, aby umożliwić Karolinie korzystanie z kina.
2. Opuszczenie kina
W przypadku, gdy sytuacja staje się dla Karoliny nie do zniesienia, Anna może zdecydować się na opuszczenie kina. Aby następnym razem ograniczyć stres dla dziewczynki, powinna zabrać ze sobą stopery lub słuchawki wyciszające, skorzystać z kina bardziej kameralnego (a nie z tzw. sieciówek) – w takich miejscach najczęściej zaciemnienie jest słabsze, sale są mniejsze. Może także zmienić miejsce na sali lub zacząć spokojnie od zorganizowania seansu z rzutnika w domu i dopiero po jakimś czasie spróbować znowu wybrać się do kina.
3. Reakcja na agresję
W sytuacji, gdy ktoś agresywnie reaguje, Anna może zadecydować o opuszczeniu miejsca z córką, unikając eskalacji sytuacji. Późniejsze skonsultowanie się z personelem lub zgłoszenie incydentu może pomóc w podjęciu odpowiednich działań.
Ważne jest, aby miejsca publiczne były bardziej elastyczne i dostosowywały się do potrzeb osób z różnymi trudnościami, umożliwiając im pełny dostęp do rozrywki i kultury.
Przeczytaj także naszą scenkę z placu zabaw
Autorką tekstu jest mgr Anna Jagiełło.
Masz pytania lub wątpliwości? Zachęcamy do kontaktu: kontakt@fundacja-ara.org